Topbeklimmingen in de buurt van Lo Closo
Het beklimmen van een bergtop kan iets toevoegen aan een bergwandeling. Voor kinderen bijvoorbeeld een duidelijk doel. Maar ook voor volwassenen is het een lekker gevoel om te genieten van 360° uitzichten. En voor degenen waarvoor het doel het middel is, hebben we de hoogste berg van de Pyreneeën en de hoogste van Catalonië opgenomen.
5.1 Tuc de Ratera (2863): toegankelijk en dichtbij
De Tuc de Ratera is bijna 2900 m hoog en bevindt zich aan de noordkant van het nationaal park.
Vanaf de top heb je daardoor uitzicht op Frankrijk in het noorden, het Maladeta massief met haar
imposante gletschers in het westen, de Pica d'Estats (3143) en Andorra in het oosten
en vrijwel het hele park van Aigües Tortes.
En dat allemaal terwijl het een eenvoudige beklimming is. Ook met kinderen kun je hem gemakkelijk "bedwingen".
Vanaf Refugi Amitges (2380), met de taxi bereikbaar, ben je in minder dan twee uur boven.
De top is ook goed te combineren met een huttentocht en van het meer van San Maurici is het een dagtocht
die binnen ieders mogelijkheden hoort.
5.2 Pui de Linya(2869) en Pic de Fonguera (2883): terugkijken op Lo Closo
De Pui de Linya en de Pic de Fonguera zijn de twee toppen die het uitzicht vanaf Lo Closo domineren.
Ze zijn beide niet vanaf andere lokaties zichtbaar en zijn niet hoog genoeg om "speciaal" te zijn. Daardoor
zijn ze onbekend en komt er haast nooit iemand. De gemzen van het nationaal park trekken zich hier 's zomers
terug om rust te zoeken.
De toppen zijn voor een dagtocht vanuit Espot voor de meeste mensen te ver. Je kunt er voor kiezen er een
tweedaagse tocht van te maken met een overnachting in Refugi J.M. Blanc, zie daarvoor onze beschrijving van
huttentocht Sant-Maurici-Monesterodal-Pui de Linya.
Een alternatief is een spannende taxirit vanaf Espot. Je begint dan op 2200 m en daalt aan het eind van de
dag af naar Espot op 1300 m.
In beide gevallen dien je er op bedacht te zijn dat de oriëntatie lastig is. De tracks die wij in onderstaande links geven maken je het leven niet heel veel gemakkelijker.
Als het probleem van de oriëntatie is opgelost, is het een tocht die meer dan de moeite waard is.
GPS coördinaten downloaden Espot-Pui de Linya
5.3 Pic de Aneto (3404): het dak van de Pyreneeën
De Pic de Aneto is de hoogste berg van de Pyreneeën. Vanwege de lengte van de beklimming en het hoogteverschil
verblijft vrijwel iedereen die de top opgaat de voorafgaande nacht in Refugio Renclusa op 1900 m.
(Er is een alternatief via het zuidwesten, maar dat wordt kamperen.)
Je moet in beide gevallen een stukje over een gletscher waarvoor alpiene uitrusting en ervaring onontbeerlijk is.
De touwen komen ook van pas bij de zogenaamde "Stap van Mohammed" vlak voor de top, een technische passage.
Lees de details in onze beschrijving.
GPS coördinaten downloaden beklimming Aneto
5.4 Pica d'Estats (3143): het dak van Catalonië
De Pica D'Estats is de hoogste berg van Catalonië en is daardoor sinds de toenemende
roep om Catalaanse zelfstandigheid alsmaar populairder geworden.
De normaalbeklimming begint met een hutovernachting in Refugi Vall Ferrera op 1900 m.
De beklimming is redelijk pittig zonder echt veeleisend te zijn. Een goede conditie en
behoorlijke wandelervaring zijn echter wel vereist.
Als je vanuit Lo Closo de tocht in één dag wilt doen, zul je een wekker moeten zetten.
GPS coördinaten downloaden beklimming Pica d'Estats
5.5 Tuc de Mulleres (3010): uitkijkpunt op het Maladeta-massief
De Tuc de Mullers is een berg van nét iets meer dan 3000 m hoog. Daar zijn er "maar" 212 van
in de Pyreneeën, dus voor alle berggeiten die dat lijstje willen vullen is de Mulleres verplichte kost.
De Mulleres is daarnaast populair omdat je een fenomenaal uitzicht hebt op de hoogste bergketen van de
Pyreneeën, het Maladetamassief met de Aneto (3443) en een heel rijtje toppen van rond de 3300 m.
Zonder echt heel moeilijk te zijn, is het geen beklimming voor beginners. In de eerste plaats is het fysiek
zwaar. 1500 m op en af in één dag. Dat is met een overnachting in de onbemande Refugi Mulleres eventueel
te verminderen tot 600 m op en 1500 m af.
Verder zitten er vlak onder de top enkele passages ( II/III) waar je moet klauteren. Niet geschikt
voor mensen met hoogtevrees. Met kinderen is een touw zeer aan te bevelen.
5.6 Els Encantats (gran, 2748): het symbool van Aigües Tortes
De Encantats zijn tweelingbergen die samen prachtig weerspiegelen in het meer van San Maurici.
Volgens de legende zijn het twee versteende broers die in plaats van de mis te bezoeken de bergen
in waren gegaan om te jagen.
In tegenstelling tot het grootste gedeelte van het nationaal park is het gesteente kalk in plaats van
graniet. De hoogste van de twee is door geoefende bergwandelaars te bedwingen. De kleine is serieus klimwerk.
De normaalroute loopt tegenwoordig via de zuidwestkant, beginnend bij de hut Ernest Mallafré.
De beklimming kun je opdelen in drie etappes. De aanloop tot ongeveer 2300 m is een wandeling zoals
de meeste in het park. Gevariëerd terrein, bos en alpiene weiden tot je overgaat in een zwaar geërodeerd steil
kanaal. Pas op voorgangers en let op mensen die onder je zitten, er kunnen stenen rollen!
Aan het einde van het kanaal kom je uit bij een zadeltje. De rots wordt hier weer vast, maar er zitten
tot de top een paar klauterpassages bij (II/III). Touw en gordel zijn aan te raden, hoewel niet beslist noodzakelijk. Voor mensen
met
hoogtevrees is het absoluut geen aanrader.
5.7 Pic de Saboredo (2834), Pic d'Amitges (2851) en Agulla de Amitges (2638): op een steenworp van elkaar
Drie toppen in één dagtocht met als start- en eindpunt de Refugi d’Amitges.
De rondwandeling laat je het rotslandschap tussen 2400 en 2850 meter in al zijn variaties zien.
De Agullas d’Amitges (2662 m) horen met hun opvallende spitse vorm tot de landmarks van het nationaal park,
de vlak daarachter gelegen toppen Saboredo (2834 m) en Amitges (2851 m) maken deel uit van een imposante,
dreigend grauw gekleurde bergketen met steile wanden, puinhellingen, blokkenvelden en ook ’s zomers nog sneeuwvelden.
Enig klauterwerk vereist, maar voor iedereen met wat bergwandelervaring te doen.
Mensen die niet op zien tegen een lange dag kunnen deze toppen ook vanaf het meer van San Maurici doen, dan
komt er tweeëneenhalf uur bij.
GPS coördinaten downloaden Amitges-Tuc de Saboredo-Agulla-Pic d'Amitges
5.8 Pic de Subenuix (2949)
De Pic de Subenuix haalt het net niet, de 3000 m. Toch is het een van de hoogste toppen aan de oostkant
van het nationaal park en daardoor regelmatig beklommen.
De tocht loopt van het meer Sant Maurici (1900 m) in een bijna rechte lijn door bos, over weiden, blokken
en puin naar de top van de Subenuix. Een stevige klim. Het lastigste stuk is de zeer steile puinhelling
naar de pas vlak onder de top.
Je kunt hem prima als heen-en-weertje doen, maar het is misschien leuker om er een tweedaagse tocht van te
maken. In de wandelbeschrijving die je kunt downloaden hebben wij hem als tweedaagse tocht met een overnachting
in Refugi Estany Llong beschreven.
GPS coördinaten downloaden Pic de Subenuix
5.9 Pic de Monestero (2877) en/of Pic de Peguera (2983) :je kunt ze niet voorbijlopen
De Pic de Monestero loop je langs als je de doorsteek maakt van refugio J.M.Blanc naar het meer van
San Maurici. De col is ruim 2750 m hoog. Dat betekent dat je amper 100 m onder de top staat. Dat is wel erg
verleidelijk!
De Pic de Peguera is nog eens 100 m hoger en bovendien zitten daar een paar lastige passen in vlak voor de
eigenlijke top. "Luchtig" noemen ze dat in Spanje. Bijzonder moeilijk is het niet. Geen hoogtevrees, en met
kinderen een touwtje en gordels mee. Of je beperken tot de Pic de Monestero. Dat is ook al leuk.
Je wordt beloond met een mooi uitzicht over véél meertjes aan alle kanten. Lo Closo zie je heel ver beneden je liggen......
5.10 Pic de Pineto (2648): klein beetje handen en voeten aan het eind, leuk voor kinderen
Naast de Tuc de Ratera is de Pic de Pineto de meest kindvriendelijke top die wij in ons
overzicht hebben opgenomen. Vanaf refugio Pla de la Font heb je minder dan 700 hoogtemeters te gaan
waardoor het een leuke besteding is als je een dag extra in deze hut wilt verblijven. En ook al haal je de top niet,
het blijft een wandeling die de moeite meer dan waard is.
Doordat het een "heen-en-weertje" is zonder oriëntatie-moeilijkheden, kun je gemakkelijk het gezelschap
opsplitsen als de verschillen in bijv. uithoudingsvermogen groot zijn.
Het is geen wandeling over de Veluwe, maar de tocht levert nergens bijzondere problemen op. De route
loopt grotendeels parallel aan/over de graat waar je vrijwel altijd in de loop van de ochtend gezelschap
krijgt van een aantal Vale Gieren die daar op de opwarmende hellingen hoogte komen winnen.
Je kunt ze soms bijna aanraken!